Wybierz rodzaj diagnozy, żeby dopasować ją do potrzeb dziecka

Integracja sensoryczna (tzw. SI) to proces neurologiczny, dzięki któremu odbieramy wrażenia płynące z ciała i otoczenia, które wykorzystujemy w celu nawiązania interakcji z otoczeniem. W dużym skrócie - integracja sensoryczna to zbiór pojedynczych procesów, które selekcjonują bodźce z zewnątrz, które odbieramy za pomocą zmysłów.

Proces ten kształtuje się już w okresie płodowym i nabiera docelowy kształt do ok. 7 roku życia. Zatem ważne jest, aby w tym czasie tworzyła się ona jak najskuteczniej i bez zakłóceń.

Jeśli zauważysz, że dziecko:

• ma problemy z koordynacją ruchową lub nabywaniem tej umiejętności

• posiada obniżony poziom koordynacji

• myli kierunki

• ma opóźniony rozwój mowy

• ma problemy z ubieraniem się, myciem i innymi tego typu codziennymi czynnościami

• boi się wejść na podwyższenie (np. na krzesło, kanapę lub drabinkę)

• ma obniżone napięcie mięśni lub w drugą stronę - ma ciągle "spięte" mięśnie

• nie lubi bawić się z innymi dziećmi

• nie lubi chodzić boso

• jest płaczliwe

• nie lubi się przytulać

może to świadczyć o zaburzeniach procesów integracji sensorycznej.

W takim przypadku diagnoza SI pomoże zidentyfikować pojedyncze problemy w rozwoju dziecka i dopasować terapię do jego potrzeb, aby pracować nad tym, co wymaga rzeczywistej poprawy. W efekcie terapii dziecko nabędzie umiejętności, które będą przydatne w dalszym życiu, a Ty ostatecznie poczujesz spokój i szczęście, że prawidłowo się rozwija.

W naszej codziennej praktyce diagnozy SI wykorzystujemy:

• wywiady z rodzicami / opiekunami prawnymi

• testy Południowokalifornijskie

• próby obserwacji klinicznej

• obserwacja dziecka podczas swobodnej zabawy oraz z wykorzystaniem specjalistycznego sprzęt

W przypadku diagnozy SI trzeba uzbroić się z pewną dozę cierpliwości, ponieważ może wymagać o terapeuty więcej czasu na opracowanie wniosków.

Diagnoza psychologiczno-pedagogiczna to, w dużym skrócie, badanie potencjałów i deficytów dziecka lub nastolatka. Pozwala ona na poznanie dziecka, w tym zachowań, specyfiki problemów w relacjach rówieśniczych, rodzinnych lub funkcjonowaniu szkolnym.

Warto pamiętać, że szczególnym przypadkiem konieczności przeprowadzenia diagnozy tego rodzaju jest niepełnosprawność dziecka - im wcześniej dziecko zostanie zdiagnozowane i poddane odpowiedniej terapii, tym sprawniej można hamować pogłębienie się niepełnosprawności umysłowej. Sami rodzice uzyskują perspektywę możliwości  dalszego rozwoju dziecka.

Czy dziecko...?

• znajduje się w tzw. grupie ryzyka ciążowo-okołoporodowego (występowały problemy w czasie ciąży lub niedługo po porodzie)

• ma stwierdzone zaburzenia neurorozwojowe lub zaburzenia napięcia mięśniowego wymagającego rehabilitacji

• ma wadę genetyczną lub inną poważną przewlekłą chorobę somatyczną (np. biegunka, nudności, bóle głowy)

• nie uzyskuje osiągnięć rozwojowych typowych dla danego wieku

• nie chce lub nie potrafi bawić się zabawkami, bawi się krótko lub unika określonych zabaw

• nie umie nawiązywać relacji społecznych

• nie komunikuje się z otoczeniem w sposób adekwatny do wieku

• wykazuje problemy pielęgnacyjne w zakresie potrzeb fizjologicznych, rytmu snu lub spożywania posiłków

• ma nasilone reakcje złości, smutku, agresji itd.

• demonstruje problemy wychowawcze w domu lub przedszkolu / szkole

• przeszło przeżycia przekraczające jego zdolności adaptacyjne, np. rozwód rodziców, śmierć osoby bliskiej, duże ilości zmian

koniecznie przemyśl podjęcie tej diagnozy, ponieważ brak działań może powodować narastanie problemów wraz z upływem czasu.

Przeprowadzenie skutecznej diagnozy pozwoli na podjęcie terapii, która przyniesie zdecydowanie więcej pozytywnych efektów. Przeprowadzanie jakichkolwiek terapii bez dogłębnej diagnozy może nie dawać odpowiednich rezultatów.

Na potrzeby przeprowadzania diagnoz posługujemy się wyłącznie specjalistycznymi i wystandaryzowanymi testami, aby wyłączyć ryzyko uzyskania nierzetelnych wyników.

Diagnoza gotowości szkolnej ma na celu odpowiedzenie na pytanie, czy dziecko jest gotowe na rozpoczęcie nauki w szkole. Opiera się ona głównie na badaniu rozwoju psychomotorycznego dziecka.

Pamiętaj, że Twoje dziecko przed pójściem do szkoły musi przejść taką diagnozę, ale możesz też upewnić się wcześniej, czy jest na to gotowe poprzez sprawdzenie, czy nie posiada różnych deficytów, które mogłyby to utrudnić.

Jeśli Twoje dziecko:

• ma trudności w małej motoryce (np. nawlekaniu koralików, nieprawidłowym trzymaniu długopisu)

• posiada wady wymowy

• ma niską sprawność ruchową, np. nie potrafi skakać lub nie umie utrzymać równowagi, nie umie nauczyć się jazdy na rowerze

• niepoprawnie wypowiada słowa

• niechętnie bawi się różnymi rodzajami zabawek

• posiada trudności w nazywaniu pór roku, miesięcy, dni

• posiada trudności z samoobsługą (nie umie wiązać sznurowadeł, zapinać butów

skieruj je na diagnozę, która składa się z 3 spotkań - wywiadu z rodzicem, obserwacji i rozmowy z dzieckiem oraz przekazania diagnozy.

Jeśli wykryte zostaną problemy, nasi specjaliści zaproponują odpowiednie terapie, aby w przyszłości dziecko czuło się pewniej i spokojniej w szkole, a Ty będziesz po prostu czuć się pewniej i spokojniej o jego stan psychiczny.